"ქალი, რომელიც სიყვარულს მეფიცებოდა, სხვისი ცოლი გახდა"

თქვენს ჟურნალში ადამიანების პირად ისტორიებს ძალიან ხშირად ვკითხულობ, თუმცა უფრო მეტად ქალები აქტიურობენ. ამბობენ, როგორ ჩაგრავენ კაცები, რა ცუდია, როცა ხარ სუსტი სქესი და ა.შ. კაცები კი ნაკლებად წერენ თავიანთ ამბებს. გადავწყვიტე, ჩემი ისტორია მოგიყვეთ, თუ როგორ მომექცა ქალი, რომელიც საკუთარ თავს მერჩივნა.
ჩემს ცხოვრებაში ბევრი ქალი ყოფილა, მაგრამ მათ მიმართ სერიოზული გრძნობა არასოდეს გამჩენია. მათთან ყოველთვის გულახდილი ვიყავი, მიყვარდნენ, მაგრამ არა – თავდავიწყებით. 30 წლამდე ასე ვიყავი, ქალები პერიოდულად ჩნდებოდნენ და ქრებოდნენ, მაგრამ გულისტკივილს არ ვგრძნობდი. ერთ დღეს კი ჩემს ცხოვრებაში გამოჩნდა ადამიანი, რომელმაც აბსოლუტურად ყველაფერი შეცვალა. დავინახე თუ არა, მაშინვე მომეწონა. იმ დღესვე გავიგე მისი ტელეფონი და მესიჯი მივწერე. ძალიან გამიხარდა, რომ მისგან პასუხი მივიღე. ასე დაიწყო ჩვენი ურთიერთობა, რომელიც გიჟურ სიყვარულში გადაიზარდა. ყოველ შემთხვევაში, ჩემი მხრიდან ეს იყო ნაღდი გრძნობა, მას არ ვატყუებდი. ისიც მეუბნებოდა, რომ ვუყვარდი და უჩემოდ ცხოვრება არ შეეძლო. მეგონა, ისიც გულწრფელი იყო, ამიტომ ვერ წარმომედგინა, ოდესმე თუ დავკარგავდი.
მინდოდა, ცოლად მომეყვანა, ჩემი შვილების დედა გამხდარიყო. ვუთხარი კიდეც, როცა მზად იქნები ჩემი ცოლობისთვის, არც მკითხო, შემოაღე კარი და ჩემი სახლის დიასახლისი გახდი–მეთქი. ამას სრული სერიოზულობით ვეუბნებოდი. მზად ვიყავი, რომ სიცოცხლე მის გვერდით დამელია. იცით, როგორ სიტყვებს მეუბნებოდა? რომ ჩემთვის ცხოვრობდა, რომ მზის ამოსვლა იმიტომ უხაროდა, რომ იმ დღეს მე მნახავდა... მე სულელსაც მჯეროდა!
ერთი ლამაზი საღამოს მერე ჩვეულებრივად მივაცილე სახლამდე. არ ვიცი, გულმა მიგრძნო თუ რა იყო, მაგრამ ვუთხარი, ამ ერთ კვირაში უნდა გადაწყვიტო და ჩემი ცოლი გახდე–მეთქი. რაღაცნაირი თვალებით შემომხედა და მითხრა, მოვიფიქრებო. მეორე დღეს არ გამოჩენილა, ტელეფონი გათიშა, მხოლოდ ერთი მესიჯი მომწერა, ხვალ შეგხვდები, დღეს საქმეები გამომიჩნდა და ვერ გელაპარაკებიო. მისი მხრიდან ეს უცნაური საქციელი კი იყო, მაგრამ ცუდზე არ მიფიქრია.
ორი დღის შემდეგ შემხვდა. თავდახრილი მოვიდა, კოცნაზე კოცნით არ მიპასუხა. მითხრა, რაღაც მნიშვნელოვანი უნდა გითხრაო და ისეთი ამბის მოყოლა დაიწყო, მეგონა, მაშაყირებდა. თქვა, რომ წინა დღეს დაინიშნა და სამ კვირაში ქორწილი ჰქონდა. ჩემთვის დღემდე გაუგებარი რჩება ის, რომ მიმტკიცებდა, შენ მიყვარხარ, შენსავით მას ვერ შევიყვარებო. მეგონა, ჩემზე მდიდარი იყო ან ჩემზე უკეთესი სამსახური, ან თანამდებობა ჰქონდა, მაგრამ ასე არ აღმოჩნდა. ჩემზე უკეთეს კაცს ნამდვილად არ მიჰყვებოდა ცოლად. ვკითხე, თუ მე გიყვარვარ, მაშინ ცოლად მას რატომ მიჰყვები–მეთქი. ტყუილი მოიგონა, რომ თითქოს მშობლები ატანდნენ ძალას, არადა მორჩილი შვილი არასოდეს ყოფილა.
მითხარით, უცნაური არ არის, რომ ქალი, რომელიც სიყვარულს მეფიცებოდა, ცოლად სხვას გაჰყვა? ძმაკაცმა მითხრა, თქმას ვერ გიბედავდი, თორემ რამდენჯერმე ვიღაც ტიპთან ერთად ვნახე, ხელგადახვეულები მიდიოდნენო. მივხვდი, რომ ორივეს ერთდროულად გვხვდებოდა. მეც რეზერვად ვყავდი და ის კაციც. ალბათ მუშტრის თვალით გვზომავდა, ვინ უფრო კარგი ქმარი ვიქნებოდით. როგორც ჩანს, იმ ტიპმა რაღაცით მაჯობა და ამიტომაც გაჰყვა ცოლად.
რა ჰქვია ასეთი ქალის საქციელს? ამის შემდეგ როგორ უნდა მჯეროდეს ამ "სუსტი" სქესის?! ყველა ქალში ანგარებიან, მატყუარა ადამიანს ვხედავ. ამ განცდას გულიდან ვერ ვიგლეჯ. საკუთარ თავს ვერ ვპატიობ, როგორ ვერ მივხვდი, რომ მატყუებდა, რატომ ვენდობოდი. თუ ამ წერილს წაიკითხავს, მინდა, იცოდეს, რომ ბედნიერებას ნამდვილად ვერ ვუსურვებ!
თქვენი მკითხველი